Ég heiti Sigurður Steinþórsson og langar að segja frá minni sögu.
Núna hef ég verið að glíma við þunglyndi í u.þ.b 2 ár. Ég hef verið haldinn sjálfsvígshugsunum í langan tíma og fengið lækni heim til mín, hef verið sóttur og snúinn niður og keyrður á geðdeild á Akureyri í desember rétt fyrir jól og þar átti að vinna í mínum málum, þaðan var ég útskrifaður 3 tímum seinna og ekkert gert nema að benda mér á hluti sem ég gæti gert og lofað fundi sem allra fyrst við sálfræðing og geðlækni sem kemur á Húsavík þar sem ég bý 1 sinni í mánuði. Ég sættist á það. Auðvitað er þunglyndi sjúkdómur og það eru mun fleiri sem eru þunglyndir en við höldum. Í Janúar fékk ég símtal og ég var boðaður á fund með geðlækni, vegna vinnu komst ég ekki frá og taldi læknirinn það vera í lagi og gaf mér símatíma í staðinn. Læknirinn vildi ekki breyta lyfjum sem ég var á þrátt fyrir að ég vildi það og óskaði eftir því.
Í febrúar var mér svo boðinn tími á mánudegi sem var æðislegt og ég sá loksins fram á það að ég fengi ný lyf sem gætu hjálpað mér að yfirstíga þetta. Því miður bý ég á Húsavík og til að komast á milli Akureyrar og Húsavíkur þarf að fara leið sem heitir Víkurskarð og þar var ófært vegna veðurs. Læknirinn komst ekki vegna veður en það var ekki reynt að finna annan tíma strax því það var ekki „þörf“ á því töldu þeir svo við sem komust ekki til hans þurftum bara að bíða eftir næsta mánuði. Jú maður lætur sig hafa það en í millitíðinni fer ég uppá sjúkrahús á Húsavík og segi að ég hafi hugsanir um sjálfsvíg og tala þar við lækni sem gefur mér lyf sem heitir Diazepam og segir mér að taka þær og þær deyfi hugann og maður verður frekar slow á þeim.
“Mér var sagt að bíða bara með að fyrirvara mér”
Ég geri það og fæ einnig svefnlyf svo ég sofni á nóttunni. LOKSINS er hringt og ég er boðaður á fund hjá þessum sama geðlækni á þriðjudegi því það var fullt á mánudeginum. Hann forfallast vegna veikinda og mætir svo í vinnu á Akureyri á miðvikudeginum eins og ekkert hafi verið að og við hér á Húsavík þurfum bara að bíða í enn einn mánuðinn eftir að fá hjálp. Ég hringdi í forstjóra sjúkrahúsins á Húsavík og spurði hann hvað ég ætti að gera ef mig langaði að drepa mig og hann spurði mig vingjarnlega hvort ég gæti ekki bara beðið með það. Ég hef verið þekktur alla mína tíð fyrir að skrifa það sem ég hugsa og segja það sem ég hugsa.
6 manns hafa reynt að fremja sjálfsvíg á Húsavík á einu sumri. Einn lést.
Hérna á húsavík á EINU sumri hafa 6 reynt að fyrirfara sér, einum tókst það og var það MIKILL harmleikur hérna á Húsavík.Nú spyr ég sjálfan mig að því. Hefur þetta fólk leitað sér hjálpar og komið að „lokuðum“ dyrum eins og ég og ákveðið að taka bara líf sitt. Finnst fólki þetta bara allt í lagi? Bara af því ég á ekki bíl og get ekki rúntað yfir á Akureyri og hitt lækni þar að ég eigi bara að bíða því að læknirinn minn er „veikur“ og þeir geta ekki sent annann til að taka við af honum svo að fólk kannski finni fyrir því að það sé verið að REYNA að hjálpa þeim. Húsavík er ekki stórt samfélag en hérna þekkja allir alla og ef eitthvað gerist þá spyrst það út. Hérna búa kannski í kringum 2000 manns og að 6 þeirra hafi reynt að fremja sjálfsmorð sig á EINU sumri finnst mér út í hött! Að bæjaryfirvöld og sjúkrahúsið skuli ekki skammast sín fyrir hvernig þetta er. Ég þori ekki að vera með barnið mitt nálægt mér ef ég get ekki einu sinni fengið hjálp við mínum vandamálum, sem AUÐVITAÐ ég þarf að leysa sjálfur og það er enginn annar sem gerir það fyrir mig EN ég þarf að kunna að leysa úr þeim, fá ráð og hjálp og aðstoð en hana fæ ég ekki. Oft velti ég því fyrir mér hvort að það sé bara það sem þeir vilja, að fólk drepi sig, að þá sé bara einum færri að sinna. Ég hringdi í landlækni og talaði þar við ROSALEGA almennilega konu að nafni Lára og hún sagði að auðvitað ætti þetta ekki að vera svona, auðvitað á fólk að fá hjálp við vandamálum sínum. Auðvitað ætti að koma annar læknir í stað þessa sem forfallaðist eða allavega finna tíma eins fljótt og auðið er til að hjálpa fólki. Ég fékk þau svör að ef maður væri ekki á Reykjavíkur svæðinu þá væri erfitt að fá hjálp. Svo það er verið að hvetja fólk til þess að fara af þessum litlu bæjum hér og þar og flytja til Reykjavíkur sem er ekki það sem fólki langar að gera. Ég flutti á Húsavík fyrir ástina og VINNU. Ég fann ekki vinnu í reykjavík. Ég veit að ættingjar mínir lesa þetta og hugsa að þeir vissu ekki af mínum vandamálum. Móðir mín verður eflaust ekki hrifin að ég skrifa þetta undir nafni EN mér finnst nóg komið og að það þurfi að gera eitthvað í þessum málum. Ef staðan er svona á Húsavík hvernig er hún á öðrum stöðum. Geðdeild er á tveim stöðum, Akureyri og Reykjavík og þar á fólk að fá hjálp.
Hugsið um ykkar nánustu
Ég HVET alla sem hafa hugsanir um að drepa sig og yfirgefa þetta líf að hugsa hvað þið eruð að gera fólkinu í kringum ykkur. Talið frekar við vini og ættingja og fáið skilning á ykkar vandamálum. Ef þeir skilja það ekki þá mæli ég með 1717 og tala við hlutlausan einstakling í sambandi við þetta. Fólki er guð velkomið af hafa samband við mig og ég HVET fólk í að kvarta við sinn spítala á aðstöðu ef þess er þörf.
Eftir mína tilraun til sjálfsvígs þá hef ég hugsað að ég get þetta. Ég hef eitthvað að lifa fyrir og ég ætla að nota hvern dag eins og hann sé sá síðasti og ljóta hans í botn!
Ekki vorkenna mér afþví ég er þunglyndur eða á við vandamál að stríða heldur stattu frekar upp og hjálpaðu þeim sem eiga í vanda að stríða! Þú þarft ekki nema að brosa, faðma eða bara hrósa næstu manneskju svo henni líði betur og er það svo erfitt? NEI það er það ekki!
Ég væri ekki hérna í dag að skrifa þetta ef það væri ekki fyrst og fremst fyrir hana móður mína sem hefur staðið í ÖLLU með mér og vinum, þú veist hverjir eru vinir þínir þegar þú leitar til þeirra með veikindi þín.
Mamma ég elska þig og þú verður ALLTAF hetjan mín!
