92 ára gömul skvísa lýkur sínu sextánda maraþonhlaupi með stæl

Næst þegar þú heyrir einhvern bera við aldri og neita þar af leiðandi virkri þáttöku í lífinu, skaltu hugsa til Harriette Thompson, sem er 92 ára að aldri og hóf ekki að æfa hlaup fyrr en hún var komin hátt á sjötugsaldur.

Sjá einnig: Er það sem okkur er sagt að sé hollt raunverulega hollt? – Nokkrar mýtur

Harriette, sem lauk sínu sextánda maraþonhlaupi fyrir skömmu síðan segist líta svo á að samkeppnin haldi í henni lífinu og ýti undir heilbrigði. Þannig segist hún í viðtali við fréttastofu AP hafa fundið hjá sér knýjandi þörf fyrir að halda áfram að hlaupa eftir að eiginmaður hennar lést vegna sýkingar í fæti fyrr á þessu ári.

Harriette tók þátt í maraþonhlaupi í kjölfar andláts eiginmanns síns og bætti núverandi met í flokki kvenna, 90 ára og eldri. Hún hljóp maraþonið og náði nær að jafna eigin tíma í fyrra, sem var þá 7 klukkustundir, 7 míntur og 42 sekúndur og sló þar með fyrrum keppinautum ref fyrir rass – um eina og hálfa klukkustund.

Sjá einnig: Breytingaskeið kvenna

Galdurinn við árangurinn segir Harriette, sem er klassískur píanóleikari að mennt, vera einbeitingu meðan á hlaupi stendur, en hún hefur meðal annars troðið upp sem einleikari í Carnegie Hall, ekki einu sinni heldur þrisvar .

Ég spila klassísk píanóverk í huganum meðan ég er að hlaupa. Ég fer gegnum tónleikana sem ég hef haldið og spila verkin sem ég hef flutt á sviði. Það hjálpar mér að ljúka hlaupinu.

Þessi hrausta, níræða kona dróst inn í harðan heim hlaupa fyrir hálfgerða tilviljun á sjötugsaldri, en það var vinafólk hennar sem tilheyrir sama kirkjusöfnuði sem hvatti hana af stað í upphafi. Rúmum tveimur áratugum seinna segir Harriette að hlaupin haldi henni bókstaflega á lífi (og lífsgleðinni gangandi um leið) og segist að endingu vonast til þess að verða öðrum konum á sama aldri hvatning og innblástur til góðra verka. Hamingjan sé alltaf í okkar eigin höndum og að það sé á okkar ábyrgð að hlúa að heilsunni.

Heimild: NBC News