Margrét Gauja vill verða næsti varaformaður Samfylkingarinnar og koma í veg fyrir að hún verði pólitískt heimilislaus. Hún segist vera óhemja til verka og geri hlutina oft öðruvísi en aðrir. Hún fæddi til dæmis barn í forstofunni heima hjá sér og gekk fæðingin svo hratt að dóttirin lenti á gólfinu.
„Þegar ég upplifi að eitthvað sé að brenna, þá hef ég val um að hlaupa í burtu og spila mig stikkfrí eða bjóða mig fram og gera eitthvað í málunum. Ég tók ákvörðun um að gera hið síðarnefnda,“ segir Margrét Gauja Magnúsdóttir, bæjarfulltrúi í Hafnarfirði og varaþingmaður Samfylkingarinnar, sem tilkynnti í vikunni að hún ætlaði að bjóða sig fram til varaformanns flokksins, en kosið er í embættið á landsfundi sem fer fram um helgina.
Vill ekki vera heimilislaus
„Það var að koma skoðanakönnun sem var mjög slæm fyrir flokkinn – sýndi 6 prósent fylgi. Ég upplifi ekki mikla stemningu hjá fólki gagnvart Samfylkingunni, hvort sem það er að mæta á landsfund eða að taka þátt í að finna taktinn aftur í flokknum,“ segir Margrét Gauja sem er sannfærð um að hægt sé að rífa fylgi flokksins upp. Hún finnur það í hjarta sínu. „Ef Samfylkingin deyr þá er ég pólitískt heimilislaus og ég er ekki tilbúin í það. Ég er jafnaðarmaður og trúi á þessa hugsjón. Ég ætla ekki að gefast upp og ég vona að ég geti hrifið einhverja með mér. Svo fíla ég líka að taka að mér erfið verkefni í brjáluðu mótlæti.“
Fyrir í framboði til varaformanns var Sema Erla Serdar, formaður framkvæmdastjórnar Samfylkingarinnar, en Margrét Gauja óttast ekki slag á milli. „Það er frábært að flokksmenn, sem mæta á fundinn, hafi val. Svo getur vel verið að það komi fleiri framboð í embættið. Það sýnir þá bara að það einhver neisti þarna. Það þarf bara að gera hann að báli.“
Kveikti neista að fara út á land
Fyrir tveimur árum fluttist Margrét Gauja til Hafnar í Hornafirði og hóf að sinna verkefnum fyrir Fræðslunetið á Suðurlandi og Framhaldsskóla Austur Skaftafellssýslu. Fór hún þá í tímabundið leyfi frá bæjarstjórn Hafnarfjarðar en hefur á þeim tíma nokkrum sinnum dottið inn á þing sem varaþingmaður og starfað í baklandi flokksins. „Það er búið að vera gaman að kynnast því. Svo er ég með Umbúðabyltinguna á facebook og hef verið að reyna að vekja athygli og áhuga því málefni. Ég hef því notað tímann í að einbeita mér að einstökum málum. Það var líka mögnuð reynsla fyrir mig að flytja út á land og hún kveikti ákveðinn neista. Pólitískan neista. Ég hef fengið að finna fyrir því á eigin skinni að fólk sem býr úti á landi hefur ekki tækifæri á sömu þjónustu og þeir sem búa í bænum.“
Skortur á sérhæfingu
Í því samhengi bendir Margrét Gauja til dæmis á að hún sé að vinna sem náms- og starfsráðgjafi í framhaldsskólanum án þess að hafa menntum sem slíkur. „Það er mikill skortur á fólki og sérhæfingu. Hér á Höfn í Hornafirði er til dæmis ekki sálfræðingur eða ljósmóðir. Þær aðstæður sem eru hér í boði fyrir konur sem þurfa að fæða börn eru okkur ekki bjóðandi,“ segir Margrét Gauja og það er ljóst að henni verður heitt í hamsi þegar hún ræðir þessi mál.
Kemur endurnærð til baka
Hún hefur engu að síður notið þess að búa á Höfn. „Ég skal alveg viðurkenna það að eftir að hafa setið í átta ár í bæjarstjórn Hafnarfjarðar, verið varaþingmaður, hafa fætt nokkur börn, þar af eitt í forstofunni heima hjá mér, og unnið eins og skepna, þá var kærkomin hvíld að koma til Hafnar í Hornafirði og finna sig aftur. Ég mun alltaf búa að því. Kem endurnærð til baka með fullt af nýrri reynslu í farteskinu,“ segir Margrét Gauja sem snýr aftur í bæjarstjórn Hafnarfjarðar í sumar. „Ég er búin að hvíla mig nóg,“ bætir hún kímin við.
Fæddi barn í forstofunni
En blaðamaður getur ekki annað en staldrað við það í upptalningunni hjá henni að hún hafi fætt barn forstofunni heima hjá sér og innir eftir sögunni af þeim atburði. „Það var bara þannig að ég fæddi dóttur mína í forstofunni heima hjá mér. Ég er óhemja til verka og fæði börn mjög hratt. Ég byrjaði að finna til og komst einfaldlega ekki út fyrir dyrnar. Náttúran tók einfaldlega völdin, felldi mig á fjóra fætur og út kom barn. Maðurinn minn náði ekki einu sinni að grípa stelpugreyið, en þetta fór samt allt vel. Hún er ótrúlega skemmtilegur og sterkur karakter, alveg í takt við það hvernig hún fæddi sjálfa sig. Ég var ekkert með í því partíi. En þetta var mögnuð lífsreynsla. Saga sem fylgir okkur alltaf og við ræðum þetta reglulega. Ég hef alltaf þurft að gera hlutina svolítið öðruvísi en aðrir, get ekki sinu sinni fætt börn eðlilega.“
Aðspurð hvort hún lumi þá kannski á fleiri svipuðum sögum, dregur hún aðeins í land. „Ég er bara ósköp venjuleg kona sem býr á Höfn í Hornafirði og er í bölvuðu basli eins og allir aðrir. Að reyna að ala upp þrjú börn og eiga fyrir takkaskóm og kuldagöllum.“
Feðgin rifust um pólitík
Margrét Gauja fékk snemma áhuga á pólitík en fann sig aldrei almennilega í neinum flokki. „Pabbi var í Sjálfstæðisflokknum og við rifumst heiftarlega um pólitík. Ég þekkti engan á vinstri vængnum og vissi ekkert hvar ég var staðsett.“ Það var ekki fyrr en hún eignaðist vini í Hafnarfirði og Háskóla Íslands sem höfðu svipaðar skoðanir að hún áttaði sig á því hvar hún átti heima. „Þau drógu mig á fund því ég var alltaf að rífa kjaft við kennarana. Svo fann ég mig í Samfylkingunni, sem var þá nýstofnuð. Þessi ákvörðun var svolítið tekin fyrir mig.“
Vantar konur með reynslu
Síðan eru liðin fimmtán ár. En það er líklega ágætt fyrir konu sem ekki er orðin fertug að búa að svo mikilli reynslu. Margrét Gauja segir einmitt vöntun á ungum konum með reynslu í pólitík. „Nú erum við að upplifa það að reynslumiklar konur, eins og Katrín Júlíusdóttir og Sóley Tómasdóttir, eru að hætta í pólitík. Það hafði líka áhrif á mína ákvörðun. Reynslan er svo mikilvæg. Í henni felast ákveðin völd og dýrmæti. Það lærir enginn pólitík í skóla.“
Karókí með Kötu Júl
Margir muna eftir Margréti Gauju sem krúttsprengjunni sem söng Sólarsamba ásamt föður sínum, Magnúsi Kjartanssyni, í Söngvakeppni Sjónvarpsins árið 1988. Sú reynsla varð þó ekki til þess að vekja söngkonudrauma hjá henni. Hún viðurkennir reyndar að söngurinn sé í blóðinu. „Mér finnst voða gaman að syngja. Syng til dæmis í brúðkaupum hjá vinum mínum og svo er ég í karókíhljómsveit ásamt Katrínu Júlíusdóttur og hef verið að syngja djass með hljómsveit hér á Höfn, en það nær ekkert lengra en það. Ég er ekkert að fara að vinna við sönginn að minnsta kosti.“
Viðtalið birtist fyrst í amk, fylgiblaði Fréttatímans.
