15 fjaðurmagnaðir og kviknaktir karlabossar

Dúmjúkir, fjaðurmagnaðir og kviknaktir karlabossar birtust fyrr í þessari viku á vefsíðunni Refinery undir þeim formerkjum að ástríðan fyrir bossum tröllriði heiminum þessa dagana.

Máli sínu til stuðnings vitnar höfundur greinarinnar góðu í olíuborið og dónalegt prakkarastrik Kim nokkurrar Kardashian og segir á Refinery að full ástæða sé til að sleppa fleiri bossum óhindrað út í heiminn.

Hér má sjá brot úr þættinum, sem inniheldur þrjátíu þrýstna karlmannsbossa, en allar ljósmyndirnar eru eins náttúrulegar og mögulegt er; þannig hafa bossarnir ekki orðið fyrir óvæginni meðhöndlun af hálfu myndvinnsluforrita né annarra óprúttina verkfæra sem notuð eru óspart við eftirvinnslu nektarmynda.

Hvað finnst karlmönnum um sinn eigin bossa?

.

Ég ákvað að vera með í myndaþættinum eftir að hafa horft á myndbandið um stúlkuna sem var áreitt af ókunnum körlum á götum New York. Ég hef aldrei upplifað neinu þessu líkt sem karlmaður; að vera hlutgerður á niðurlægjandi og ógnvekjandi á sömu stundu. Kærastan mín og vinkonur mínar hafa hins vegar orðið fyrir áreiti á götum úti.

Þetta er bara svo fjarri mínum veruleika. Mér fannst ég skyldugur til að girða niður um mig og leyfa ljósmyndaranum að smella af mynd. Nei, þetta er ekkert samanborið við hvað margar konur þurfa að þola, en í fullri hreinskilni kemst ég sennilega aldrei nær upplifuninni en þetta.

. 

Bossinn á mér var til stöðugra vandræða þegar ég var að vaxa úr grasi vegna þess að allir gerðu stanslaust grín að honum og töluðu viðstöðulaust um hvað ég væri með stóran rassa. Mín fjölskylda samanstendur að mestu af konum og þær klipu stanslaust í rassinn á mér, kreistu hann og potuðu í rassinn.

Ég var mjög sjálfsmeðvitaður hér áður fyrr – og ég er ennþá óöruggur. En ég er miklu betri en ég var. Mín skoðun er sú að allir ættu að meta sinn eigin bossa að verðleikum, óháð því hvernig hann lítur út. Ef þú umfaðmar ekki þitt eigið vaxtarlag, á enginn annar eftir að gera það.

.

Ég er með flotta þjóhnappa. Það er bara þannig. Að sjálfsögðu hefur bossanum á mér verið hrósað … aðallega þó af samkynhneigðum mönnum, en ég fer ekki í neitt manngreiningarálit þegar að hrósi kemur. Ég er eiginlega sannfærður um að bossinn á mér sé skjannahvítur að lit, en ég er hvort sem er skjannahvítur á hörund alls staðar, svo ég er vanur því.

Ég er eiginlega orðinn sáttur við að vera með stóran rass. Hann er dúnmjúkur og það er notarlegt að sitja á honum, en ég neita því ekki að það er erfitt að finna þægilegar buxur sem eru með hæfilegu mittismáli. Íbúðin mín er lítil og það hefur komið fyrir að ég hef rekið rassinn á mér í náttborðið heima eða fest beltissylgjuna í hurðahún. En þannig er það bara.

Ég er samkynhneigður og upplifi oft gífurlegan vanmátt gagnvart þeim birtingarmyndum sem auglýsingabransinn varpar upp af karlmönnum. Ég er rassamaður og þess vegna hef ég alltaf átt samband við bossann á mér sem einkennist af togstreitu og spennu. Það er pínu skrýtið að vera karlmaður og að bossinn á þér skuli endurspegla kynferði þitt – ég er ekki viss um að margir skilji það.

Æ, mér finnst rassinn á mér ekkert sérstakur. Samt held ég að hann sé alveg OK svona miðað við karlmannsrass. En hann er ansi loðinn á mér rassinn. Og ég á líka erfitt með að koma honum í jakkafatabuxur. Ef ég byrja að æfa – ef ég tek hressilega á rassaæfingunum – þá þarf ég að kaupa mér nýjar buxur og það eitt er stórmál í sjálfu sér.

.

Ég hef nú ekki velt bossanum á mér mikið fyrir mér, en þegar ég geri það streyma góðar minningar fram. Hamagangur og dans; snerting við annan líkama. Ég er mjög ánægður með bossann á mér; við höfum skemmt okkur alveg konunglega saman gegnum tíðina. Ég er bara ánægður með líkamann á mér. Ekki að ég hafi neinar sérstakar skoðanir á bossanum – ég er sjálfsöruggur yfir höfuð og mér finnst gaman að sýna mig.

.

Nekt er yfirþyrmandi; öflug. Hey, þetta er ég, svona er ég. Ef ég er sáttur við sjálfan mig nakinn, skiptir þá nokkru máli hvernig ég greiði á mér hárið? Hvað varðar svo rassinn á mér, er það bara sá líkamshluti þar sem hægðirnar skila sér út úr líkamanum.

 .

Eins og ég er nú stór vexti, þá er rassinn á mér bara alls ekki jafn stór og ætla mætti. Ef við erum komin á það stig að þú sérð rassinn á mér, þá ertu líka búin að landa stóra samningnum og því engin ástæða til þess að gera meira úr því. Ég er meiri ofanmittis-maður svo ég velti þessu ekki mikið fyrir mér.

Mér þykir mjög vænt um bossann á mér, en ég er mjög meðvitaður um hann, sérstaklega þar sem ég er hommi. Mér finnst að bossinn á mér ætti að vera öðruvísi. Bossinn á mér er ekki sá demantur sem samkynhneigðir segja oft að hann eigi að vera hann er ekki vöðvastæltur eða neitt. Bossinn á mér bara er. Ég hef aldrei lagt neina vinnu í hann.

.

Ég snerti ekki oft bossann á sjálfum mér. Bossinn á mér er bara þarna. Þegar ég var lítill strákur, var ég alveg sannfærður um að bossinn á mér væri of stór en ég jafnaði mig á endanum. Hvað annað ætti að halda buxunum mínum uppi?

.

Sem samkynhneigður karlmaður hef ég mikla reynslu af annarra manna bossum, en ég velti mínum eigin bossa ekki oft fyrir mér. Ég er ánægður með bossann á mér, en ég held þó að ég meti ekki til fullnustu hversu flottan bossa ég er í raun með. En hann er þarna aftan á mér og ég reyni að leyfa honum að njóta sín eins oft og ég get.

Ég hóf störf sem nektarmódel fyrir stuttu og þess vegna er vaxtarlag mitt eitthvað sem ég er mun meðvitaðri um en áður.

.

Ég held að bossinn sé fegursti líkamshluti minn. Í alvöru. Ég er með dómínísk gen sem gera að verkum að bossinn á mér er þrýstinn og ég fæ ómælda athygli út á bossann. Og ég fíla það. Þegar ég var í fimleikum og var karlkyns klappstýra hérna áður, fór ég að taka meira og meira eftir bossanum á mér þegar ég klæddist einkennisbúningnum … og ætli bossinn á mér sé ekki bara svona þrýstinn út af allri íþróttaiðkuninni hér áður fyrr. Hver vill ekki vera með stinnan bossa?

Ég hef verið ánægðari með bossann á mér en ég er í dag. Þegar ég var 21 árs gamall gekk bossinn á mér gegnum gott og gróskumikið tímabil og ég var í alvöru stoltur af bossanum á mér á þessum árum. En í augnablikinu, þá, æ … er ég bara svona sæmilega sáttur.

Ég á alltaf eftir að standa í skugga Kim Kardashian, alveg sama hvað ég geri. Sennilega verð ég því bara að sætta mig við það sem mér var úthlutað við fæðingu. Ég er mjög meðvitaður um sjálfan mig sem manneskju og bossinn á mér er engin undantekning þar á. Getur ekki bara einhver hrósað bossanum á mér svo ég geti myndað mér skoðun á því hvort mér líkar við hann eða ekki?

Fæstir gera sér grein fyrir mikilvægi bossans. Samt eru bossarnir þungmiðja karlmannlegs atgervis. Þegar hlúð er að bossum, geta þeir verið mjög aðlaðandi. Bossar geta vakið upp blíðar kenndir, lostafulla líðan og frábæra spennukennd.

Ég var feitt barn og hélt í þyngdina gegnum unglingsárin. Ég leit á líkama minn sem farartæki sem kom mér úr einum stað í annan. Þegar ég var svo kominn á miðjan aldur veiktist ég alvarlega og það tók verulega á mig, en gegnum bataferlið lærðist mér að skilja hversu mikilvægt það er að iðka heilbrigðan lífsstíl og læra þannig að meta þá getu sem heilbrigður líkami býr yfir. Ég missti fjölmörg kíló og bætti á mig talsverðum vöðvamassa, en í dag, kominn á efri ár vil ég meina að aldraðir bossar, rétt eins og allir aðrir bossar, búa líka yfir listrænu og erótísku aðdráttarafli.

Stórir rassar eru það heitasta í dag

Vertu með stinnan rass á ströndinni í sumar – Æfingarmyndband

„Þetta er minn rass! Þetta er mitt klof!“ – David Beckham opnar sig í viðtali