Það er ekkert leyndarmál að almenn viðhorf til geðsjúkdóma hafa löngum verið sveipuð fordómum og fáfræði. Þannig hafa bandarískar rannsóknir m.a. leitt í ljós að einungis 25% einstaklinga þar í landi, sem glíma við geðraskanir segjast mæta skilningi og samhygð í þeirra garð. Sem svo aftur er skammarlega lágt hlutfall ef haft er í huga að u.þ.b. að geðraskanir eru áþreifanleg heilbrigðisvá, raunverulegir sjúkdómar og oft erfiðir viðureignar, en þunglyndi og kviði flokkast sem geðraskanir.
Sérfræðingar segja vandann liggja í þeirri gagnrýni sem fólk með geðraskanir má sitja undir grundvallist á skort á samkennd og þekkingu á vandanum. Þrátt fyrir aukna fræðslu og upplýst samfélag eiga margir enn í mestum vanda með að skilja að það eitt að greinast með geðröskun er ekki einstaklingsbundið val. Geðraskanir eru raunverulegir sjúkomar – rétt eins og þegar um illvíga flensu er að ræða, sykursýki, matareitrun eða krabbamein, í alvarlegustu tilfellum.
Í þeirri von að varpa fremri ljósi á þá fordóma sem fólk með geðraskanir glímir oft við í sínu daglega lífi og það skilningleysi sem umhverfið gjarna sýnir þeim sömu, hannaði listamaðurinn sem kallar sig Robot Hugs skrýtluseríu sem sýnir hvaða mynd daglegt líf tæki á sig ef við sýndum þeim sem glíma við líkamleg veikindi sömu framkomu og þeim sem glíma við andleg veikindi.
Umhugsunarvert í meira lagi:
Klara Egilson er íslenskur blaðamaður búsettur í Osló. Hún hefur gengt ritstörfum frá unga aldri og gaf út sína fyrstu smásögu sex ára að aldri: “Kartaflan sem fann alltaf vitlausa lykt” en hefur skrifað allar götur síðan og er ekki ókunn íslenskum fjölmiðlum. Hún er elsk á orð, fagra muni og umfram allt; fjölbreytileika mannlífsins. Klara gegnir í dag stöðu aðstoðarritstjóra HÚN.IS og tekur á ýmsu í umfjöllunum sínum.
