Árstíð illa snýttra nasa, hóstakjölturs og kjökurs fárveikra karla er runnin upp, gott fólk. Mannaflensan, sem gerir vart við sig á hverju einasta ári, er handan við næsta horn og er víst ekkert grín að eiga við.
Konur virðast að mestu ónæmar fyrir Mannaflensunni, sem leggst því þyngra á sterkara kynið – veldur jafnvel útbrotum, hindrar fótboltaáhorf, stuðlar að aukinni rúmlegu – og í svæsnustu tilfellum; stöðvar jafnvel alla framleiðni á húsverkum.
Sérfróðum verður gjarna tírætt um Mannaflensuna í upphafi hvers árs, en ekki liggur fyrir hvar flensan gerði fyrst vart við sig. Þó eru uppi getgátur – og um það hafa erlend tímarit fjallað – að Mannaflensan sé raunveruleg, skaðvænleg og aldrei er sú staðreynd ítrekuð nægilega oft, að Mannaflensan getur í einhverjum tilfellum valdið varanlegum skaða.
Myndbandið hér að neðan er ekki nýtt af nálinni – það er svo Mannflensan ekki heldur – en þjónar sem skörp áminning til þeirra sem aldrei hafa upplifað Mannaflensuna – að um dauðans alvöru er að ræða.
Mannaflensuna skyldi enginn taka léttvæglega:
Tengdar greinar:
Kvef eða flensa?
10 skrýtnustu sjúkdómar í heimi
Af hverju missa karlmenn allt í einu niður standpínuna?
Klara Egilson er íslenskur blaðamaður búsettur í Osló. Hún hefur gengt ritstörfum frá unga aldri og gaf út sína fyrstu smásögu sex ára að aldri: “Kartaflan sem fann alltaf vitlausa lykt” en hefur skrifað allar götur síðan og er ekki ókunn íslenskum fjölmiðlum. Hún er elsk á orð, fagra muni og umfram allt; fjölbreytileika mannlífsins. Klara gegnir í dag stöðu aðstoðarritstjóra HÚN.IS og tekur á ýmsu í umfjöllunum sínum.
