Ég er nokkuð dugleg að fara í ræktina, get alveg gert betur en ég reyni að mæta nokkrum sinnum í viku. Ég er líka ein af þeim sem hef ekkert sérstakt yndi af því að vera á almenningssalernum og baðaðstöðu, ég veit ekki hvað það er en ég kýs það frekar að baða mig bara ein heima og nota salernið þar. Sumir kynnu að kalla þetta pjatt en ég er langt frá því að vera pjöttuð á öðrum sviðum.
Það sem mér finnst svo ógeðslegt við almenningssalerni er það að sumar konur ganga um salernin á þann máta sem þær myndu ALDREI gera heima hjá sér. Einhverra hluta vegna þykir sumum konum í lagi að pakka notuðu dömubindunum og túrtöppunum EKKI inn í bréf og henda þeim bara beint í ruslið og ef ruslatunnan er ekki með loki þá blasir þetta beinlínis við manni þegar maður fer á klósettið.
Eins þá þykir sumum konum bara allt í lagi að skilja eftir dropa á setunni en ég veit það allavega með sjálfa mig að mér finnst fátt eins ógeðslegt eins og að þurrka piss eftir ókunnuga af setunni áður en ég sest á hana. Þetta hvorutveggja myndu þessar sömu konur ekki láta hanka sig á heima hjá sér, því þá fer kannski ekkert á milli mála hver á þetta „óinnpakkaða“ dömubindi í ruslinu.
Kidda Svarfdal er ritstjóri og eigandi Hún.is en hún er frá Djúpavík á Ströndum. Hún fór á bát og snjósleða í skólann þegar hún var lítil og var í heimavist í Finnbogastaðaskóla. Hún hefur haft gaman að krossgátum og íslensku frá unga aldri og hefur skrifað ljóð, sögur, pistla og fleira. Ásamt því að skrifa á Hún.is er Kidda, ásamt fjölskyldu sinni, mikið í Djúpavík þar sem fjölskyldan er með ferðaþjónustu.
